arada bir hatırlatmak gerekiyor kendini,
arada bir burdayım demek gerekiyor.
öyle "tükendim" demekle bitmiyor her şey.
arada bir "bir umut" demek gerekiyor,
dönüp gitmek yetmiyor.
bazen başını dik tutmak gerekiyor
cesaret gerekiyor bazen.
bazen de,
"buraya kadarmış dediğin" anda
dönüp arkana
"şimdi de buradan başlayacağız" demek gerekiyor.
asfalt arşınlamakla tükenmiyormuş gidilen yol.
yaşayarak öğreniliyormuş demek ki ...
gidilecek çok yol olduğunu görmek için ise
yola düşmek gerekiyormuş.
arada bir görmek gerekiyor.
başını kaldırmaya cesaret etmek gerekiyor.
"bir gerçek var bu hayatta arkadaş!" demek kolay.
bir de "yaşanılası bir düş!" için ayağa kalkmak gerekiyor.
ve o gerçeği tutup kuyruğundan savurmak gerekiyor
olabildiğine uzağa, olabildiğine ulaşılmaza...
sarılıp düşlerin dallarına savrulmak gerekiyor bazen..
hiç umursamadan gerçekleri
bir kanatlı atın sırtında gibi...
yeni gerçekler yaratmak gerekiyor bazen.
ve "işte hayat bu!" demek gerekiyor
bir çocuğun rüyası gibi.
cesaret etmek gerekiyor
hep cesaret
cesaret
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder