Doldur
Eşref,
bu
kadar keyif fazla bize.
acı
suya gömelim efkarımızı
anlaşılan
yorgun
kaldırımlar sırtlayacak bizi bu gece yine.
sallayacaz
sıratın ipini sinsi sinsi
ve
yine bir çelme takacaz feleğe
it
gibi gülerekten.
güle
güle ağlayacaz,
ilmik
ilmik düğüm olacak kursağımıza
her
dert her tasa.
lakin
her dublede
yudum
yudum dem olacak
"anadan
üreyan, bu güne dayan" ömür.
Doldur
Eşrefim!
bu
kadar laf yeter bize.
radyo
cızır cızır ama
bir
türkü çalıyor ki,
off
offf ki ne of!..
şehrin
sanki güneşi batmamış bu gece,
tüm
karanlığı içime doğmuş da
ben
postumla ampul gibi paralıyorum.
yan
masada yollu karılar kıkır kıkır
"ayyy"ları
beni yakar da
"vah"larıdır
senin derdin,
bilirim.
hele
o nakaratı yok mu türkünün...
hayatta
üç şeyden bıkmayacaksın Eşrefim!
gülen
kadın sesi, konuşan kadın sesi, ağlayan kadın sesi.
gülen
kadın,
yaşamak
için bir nedenin olduğunu anlatır.
konuşan
yalnız olmadığını...
ağlayan
kadın ise,
arada
bir insan olman gerektiğini...
Bir
de bu zıkkıma tövbe etmeyeceksin!
işte
o üçünden mahrum kaldın mı, tek ortağın odur.
neyse...
Doldur
Eşrefim,
yine
ayıldık anlaşılan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder