durdu zamanın karşısında,
dedi, sen bana neylersin ey tükenmişliğin ve tükenenin kendisi?
dedi, neyler senin koşturmacan bana...
kaldırdı alnını kara bulutlar sarmış yurdunun doruklarında
dedi, senin derdin eyletmez beni keyfimden
ben dedi, seni yeşilinle suyunla sevdim
yok etme gülüşlerimi ey toprak!
savurdu elini belden omuz hizasına
ve birleşti elleri baş üstünde
kardeş gibi...
bir sazın bir sözün aşkı gibi...
dudaklar acı suya deydi
aktı kinler, nefretler
yudum yudum tükendi.
ve yine bir hal geldi
aldı aklını başından.
kalktı şaha şuursuz bakışlar içinde,
baktı ufkun en boş yerine,
inler gibi bağırdı içten içten
hayat dedi, seviyorum seni.
ve bir kadın eli deydi dudaklarına
siler gibi dokundu elleri
aldı acı suyun her katresini...
baktı kapkara gözleriyle gözlerinin içine
sus dedi duymasın
duymasın, kıskanacak zaman.
öptü şevkât dolu dudaklarıyla
kapkara gözleriyle çekti içine,
gel dedi geç olmadan
bak yine akıyor zaman...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder